ความทรงจำสั้นสั้นประมาณหนึ่ง
ในวันซึ่งหมดฝนบนท้องฟ้า
และกำลังดอกแก้วจะโรยรา
คงแต่กล้าเขียวใบไหวระยาง
ดูเหมือนว่าวันเหงาเข้ามาใกล้
วันที่ใจไหวหวั่นนั้นมีบ้าง
เหมือนกลีบดอกร่วงหล่นจนแบบบาง
และพรายพร่างร้างลงบนผืนดิน
รอกิ่งใหม่ชูใบในไม่ช้า
รอเวลาฟ้าสะอาดปราศฝนสิ้น
วันหนาวเยือนดอกใหม่ได้ยลยิน
เป็นอาจินต์ดอกแก้วทุกแวววัน
Just for a moment...with impression
At one day which last drop of rain leaves the sky
Flowers will fall down slowly into the ground
My heart feels lonesome now...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น